De jongen keek hem nieuwsgierig aan. Carl vervolgde, “Ik weet dat het moeilijk is om stil te zitten in een vliegtuig. Maar zullen we iets anders leuks voor je vinden om te doen? Ik heb een potlood en een notitieboekje die je kunt gebruiken om te tekenen.” Net toen Carl naar zijn tas greep om de spullen te pakken, leunde de moeder van de jongen streng voorover. “Neem me niet kwalijk, maar spreek niet rechtstreeks tegen mijn kind zonder mijn toestemming,” zei ze op een beschuldigende toon.
Geschrokken stamelde Carl: “Oh, ik probeerde alleen…” Ze kapte hem echter af. “Ik ken je niet, dus praat niet tegen mijn zoon. Praat met mij,” zei ze met een verharde uitdrukking. Carl knikte en probeerde zijn kokende woede te verbergen. Hij had echt geprobeerd om een vreedzame oplossing te vinden, een die de jongen zou betrekken en een uitweg zou bieden voor het schoppen.