Nog voor de vrouw kon antwoorden, knikte Carl en gaf een kalm antwoord. “Ja, het was gewoon een ongelukje. Ik schrok en morste mijn water.” Hij wierp een betekenisvolle blik op de jongen en zijn moeder om er zeker van te zijn dat zijn boodschap duidelijk was.
De moeder, die haar natte kleren nu met een handdoek depte, ontweek Carl’s blik, haar eerdere uitdagendheid vervangen door schaamte. De jongen zat rustig, niet meer te schoppen, misschien nadenkend over het directe resultaat van zijn eerdere acties.