Stacey’s bloed werd koud toen haar blik zich op de keukentafel vestigde. De stapel papieren – daar was ze zeker van – lag niet waar ze die de vorige avond had neergelegd. Haar hartslag versnelde en angst kroop in haar hoofd. Omdat ze alleen woonde, was er maar één verklaring: iemand was in haar appartement geweest.
Haar eerste instinct was om de politie te bellen, maar twijfel hield haar tegen. De deur was op slot en er waren geen sporen van braak. Ze kon zich hun afwijzende reactie al voorstellen. Een rilling liep over haar rug toen een afschuwelijk besef tot haar doordrong: haar huisbaas was hier geweest en had haar toevluchtsoord geschonden.
Angst, scherp en verlammend, greep haar voor een ogenblik voordat het veranderde in een ziedende woede. Ze kalmeerde zichzelf, haar vastberadenheid verhardde. Ze zou dit niet laten gaan. Ze zou zijn hebzucht en kwaadaardigheid niet de vrede laten vernietigen waar ze zo hard voor gevochten had. Haar heiligdom was binnengedrongen en ze was klaar om terug te vechten.