Na het plaatsen van de recensies groeide Stacey’s verwachting, maar de niet aflatende berichten van meneer Perkly hielden niet op. Ondanks haar inspanningen bleef hij bellen, sms’en en af en toe onaangekondigd langskomen voor “inspecties” Elke keer dat ze zijn naam op haar telefoon zag verschijnen, voelde ze het gewicht van frustratie en uitputting op zich drukken.
Tijdens een van zijn verrassingsinspecties wees meneer Perkly op denkbeeldige krassen op de muren en mompelde hij over “vreemde geuren” Stacey voelde haar geduld slijten, haar toevluchtsoord wegglippen. Hij bleef maar kopers aanbrengen, niet beïnvloed door haar inspanningen.