Stacey stelde ook de verlichting in haar appartement in op een zwakke, flikkerende gloed die zichtbaar zou zijn voor iedereen die vanuit de gang naar binnen keek. Het effect was subtiel, maar genoeg om te suggereren dat er iets onnatuurlijks binnen hing, lange, vervormde schaduwen wierp die uit zichzelf leken te bewegen.
Stacey was bereid alles te doen wat nodig was om haar huis te beschermen. Haar vastberadenheid werd met elke stap van haar plan sterker. Ze kocht een op afstand bestuurbaar speelgoedhondje, klein genoeg om zich te verstoppen achter de bank aan de muur die ze deelde met het appartement van haar buren, klaar om willekeurige krassende geluiden te maken door op een knop te drukken.