De buurvrouw ging verder en keek over haar schouder alsof ze half verwachtte iets in de schaduwen te zien loeren. “En die pop die iemand in de gang heeft achtergelaten… echt vreemd. Ik zweer het, deze plek voelde niet zo toen ik hier kwam wonen.”
Stacey beet op haar lip, knikte ernstig maar hield haar reacties neutraal, zodat het onbehagen van haar buurman met elke stap groter werd. Tegen de tijd dat ze de ingang van het gebouw bereikten, was de gebruikelijke vrolijke uitdrukking van de vrouw vervaagd en vervangen door een vleugje bezorgdheid.