Waar ze ook kwam, Stacey maakte terloopse opmerkingen over de vreemde gebeurtenissen in haar gebouw, haar toon licht maar haar woorden suggestief. Ze had het over flikkerende lichten en vreemde geluiden, het soort geruchten waardoor mensen zich ongemakkelijk genoeg voelden om hun keuzes in twijfel te trekken.
Toen de veiling begon, zocht Stacey een plekje op de vierde rij, een plek waar ze alles kon observeren zonder de aandacht op zich te vestigen. Ze hield haar hoofd naar beneden en wachtte geduldig af terwijl het bieden doorging, haar hart bonkte toen de beurt aan haar appartement dichterbij kwam met elke verkoop die voorbij ging.