Uiteindelijk stapte meneer Perkly het podium op, met een zelfverzekerde houding terwijl hij Stacey’s appartement presenteerde. De stem van de veilingmeester schalde door de zaal en benadrukte de “toplocatie” en het “charmante ontwerp” Maar Stacey wist dat haar gefluister al wortel had geschoten en een schaduw over de verkoop had geworpen.
De veilingmeester opende het bieden, maar er hing een vreemde stilte in de zaal. Het publiek verschoof van plaats en wisselde op zijn hoede blikken uit. Seconden tikten voorbij, maar geen peddels gingen omhoog. De zelfverzekerde glimlach van meneer Perkly wankelde en een zweem van verwarring flitste over zijn gezicht toen de stilte voortduurde.