“Hmm, ik weet het niet zeker,” antwoordde Sam onzeker. “Laten we eerst eens kijken of Jackie kan helpen, en zo niet, dan kunnen we jouw ouders als reserveoptie overwegen.” Hij merkte Heather’s teleurgestelde uitdrukking en probeerde snel de klap te verzachten. “Maar hé, als je meer tijd met je ouders wilt doorbrengen en Daniel ook een band met hen wil opbouwen, waarom organiseren we dan geen weekendje weg naar hun huis? Het zou meer ontspannen zijn, zonder hen te belasten met een grote verantwoordelijkheid die te veel voor hen zou kunnen zijn. Klinkt dat goed?”.
Heather’s glimlach keerde terug, ontroerd door Sam’s onwetende maar oprechte poging om dingen goed te maken. Zijn vriendelijkheid, altijd gericht op het vinden van een gelukkige middenweg, was een van de talloze redenen dat ze hem koesterde. Misschien waren haar zorgen gewoon onnodige paranoia. Ze overwoog om Sam’s zorgeloze optimisme te omarmen, erop vertrouwend dat er geen echte reden was om zich zorgen te maken. “Oké, prima”, stemde ze in, met een lichtere toon in haar stem.