John knipperde verbaasd met zijn ogen. De regering? Waar was hij in hemelsnaam op gestuit? Toch knikte hij, Sam’s woorden bevestigend. De vredige voorspelbaarheid van zijn leven leek een verre herinnering, vervangen door deze dag van ongekende mysterie. De alledaagsheid van vogels kijken en buurtbarbecues waren ingeruild voor de wervelwind van geheime telefoontjes en overheidsbemoeienis.
Terwijl de twee mannen in stilte zaten, begon de realiteit van hun situatie tot hen door te dringen. De typische geluiden van Maplewood – het verre gezoem van grasmaaiers, de zwakke melodie van een spelende radio, het gelach van kinderen dat door het laantje galmde – kregen een bijna surrealistische kwaliteit. John verlangde terug naar het vertrouwde, naar de eenvoud van het spotten van een zeldzame vogel of het genieten van een rustige avond in zijn favoriete leunstoel. Zijn wereld, ooit gevuld met de kalme eb en vloed van een vredige routine, was veranderd in iets uit een spionageroman.