Hij dacht terug aan de vreemde metalen entiteit in zijn badkamer, de oorzaak van alle chaos, en huiverde. Er hing een gevoel van verwachting in de lucht, net als de verwachting voor een onweersbui. John voelde de onderstromen van angst en onzekerheid zich in zijn wezen weven, waardoor zijn hart tegen zijn ribben bonsde. Hij was een man van het voorspelbare, het bekende, het vertrouwde. Deze ontmoeting met het buitengewone was verontrustend, maar tegelijkertijd gaf het hem een gevoel van avontuur dat hij lange tijd niet had gevoeld.
Starend naar zijn handen, dezelfde handen die zachtjes kopieën van Shakespeare, Dickens en Austen hadden vastgehouden, die jonge studenten op roodborstjes en mussen hadden gewezen, voelde John een vreemde, nieuwe energie. Het was een mengeling van angst, vrees en… opwinding? Hij haalde diep adem en voelde de adrenaline door zijn aderen stromen. Hij was altijd de stabiele, de voorspelbare geweest. Maar vandaag was zijn kalme, weloverwogen bestaan in een wervelwind van mysterie en intrige terechtgekomen. Hij voelde een vreemd gevoel van vastberadenheid in zich groeien. Hij was tenslotte de centrale figuur in dit onverwachte verhaal.