Hij deed verschillende pogingen om de mannen te ondervragen over de situatie die zich ontvouwde, maar het was alsof hij onzichtbaar voor hen was geworden. De agenten negeerden zijn aanwezigheid volkomen en naarmate de tijd verstreek, begon hij zich een indringer in zijn eigen huis te voelen. Waar hij zich ook bewoog, hij voelde zich een obstakel op hun pad. Niemand gaf hem antwoorden en als hij ze durfde te ondervragen, leken ze alleen maar geïrriteerd door zijn nieuwsgierigheid.
Uiteindelijk mondde hun discussie uit in een complexe codetaal. Hij merkte twee agenten op die op een afstandje stonden en dringend fluisterden. Hij ving flarden van hun gesprek op – woorden als “gevaar voor de natie” en “onmiddellijke evacuatie” verkilde hem tot op het bot. Johns hart sloeg een slag over, de implicaties van hun gesprek drongen langzaam tot hem door. Was het mogelijk dat ze hem bedoelden? Een bedreiging voor het land? Hij, een eenvoudige gepensioneerde, werd nu gezien als een gevaar voor de nationale veiligheid? Zijn intuïtie schreeuwde dat hij de situatie niet meer in de hand had. Hij voelde een dringende noodzaak om zichzelf uit dit snel escalerende scenario te bevrijden voordat het te laat was.