John werd meegesleurd in een draaikolk van verklaringen over spijsverteringssystemen, mysterieuze voedselbronnen en biologische verschijnselen. Het was alsof hij ongewild de hoofdpersoon was geworden in een absurd komische roman. Terwijl de agent sprak, kon hij nauwelijks geloven dat dit in zijn rustige huis in de buitenwijk was gebeurd.
Tegen de tijd dat de vrouw klaar was met haar uitleg, was het donker geworden en werd het rustige leven in de buitenwijken, dat John altijd had gekoesterd, verstoord. Hij werd overspoeld met informatie en voelde zijn hoofd duizelen. De realiteit van zijn situatie had iets droomachtigs, alsof hij elk moment wakker kon worden in zijn comfortabele bed om te ontdekken dat het allemaal een bizarre droom was geweest. Maar de sombere uitdrukking op het gezicht van de vrouw en de gespannen houding van de schouders van Agent Smith vertelden hem dat dit wel degelijk realiteit was.