Er ontsnapte hem een onvrijwillige zucht terwijl hij bevroren naar zijn toilet staarde. Hij knipperde herhaaldelijk, terwijl hij worstelde om de aanblik te verzoenen met de werkelijkheid. Maar telkens als zijn ogen zich weer openden, bleef de verbijsterende aanblik. Hier was geen illusie in het spel.
Daar, kronkelend en ontrollend in het water was wat hij eerst dacht dat een slang was. “Maar… wacht…” Mompelde John. Er was iets met de glans en de manier waarop hij bewoog. Plotseling vergat hij zijn angst en leunde hij voorover om het beter te bekijken. Zijn nieuwsgierigheid nam de overhand..