“Oké, ik geloof je,” zei Liam tegen zijn broer. Toen die woorden zijn lippen verlieten, keerde de zachtheid terug in Olivers ogen en slaakte hij een zucht van verlichting. Liam hield de hand van zijn broer vast, keek hem diep in de ogen en glimlachte geruststellend. Hij wilde Oliver niet laten merken dat hij tegen hem had gelogen.
Want Liam geloofde niet echt wat Oliver had verteld. Hij was er echter van overtuigd dat Oliver het van harte geloofde. Hij wilde er gewoon voor zijn broer zijn, dus koos hij ervoor om het niet nog ingewikkelder te maken.