De stilte in de ziekenhuiskamer was net zo intens als de verzengende hitte van Mumbai. Alleen het gezoem van de airconditioner en het gestage tikken van de wandklok doorbraken de stilte. Rohan Agarwal, een bescheiden boer uit de buitenwijken van Nagpur, lag roerloos op het bed, in afwachting van de interpretatie van de röntgenfoto’s door de dokter.
Dr. Ajay Kumar, een ervaren arts, keek Rohan aan met een zeldzame mengeling van spijt en schok in zijn ogen. Hij verwijderde zijn bril, een gebaar van onbehagen, en sprak ernstig: “Het spijt me, meneer Agarwal.” Zijn woorden weerklonken in de steriele kamer en verhoogden Rohans angst. De muren leken zich te sluiten toen hij de ernst van de situatie begreep.
Rohans blik bleef gericht op de röntgenfoto, die een werkelijkheid onthulde die zijn begrip te boven ging. Dit was een uitdaging die hij nog nooit had gehad en die zijn begrip van zijn leven en toekomst aan het wankelen bracht. De onthulling van de röntgenfoto zette zijn wereld op zijn kop, deed hem twijfelen aan zijn beslissingen uit het verleden en deed hem nadenken over de schrijnende vraag: “Waarom ik?”.