De kamer zoemde rustig met het ritmische piepen van de monitoren en de af en toe stille uitwisselingen tussen het medisch personeel. Onder de waas van verdoving ebde en vloeide Rohans bewustzijn tussen werkelijkheid en een droomtoestand. Toen veranderde er abrupt iets de sfeer in de kamer…
Een collectieve zucht sneed door de stilte van de kamer. De chirurg bevroor, chirurgische instrumenten in zijn hand geklemd, ongeloof op zijn gezicht geëtst. Zijn assistente, een jonge verpleegster, keek met grote ogen vol afschuw naar de geopende holte. Ze wisselden blikken uit, hun stille communicatie onthulde hun wederzijdse shock. Wat was er aan de hand?