Terwijl Rohan op het kille ziekenhuisbed lag, omringd door artsen met ernstige gezichten, begon zijn leven zich af te spelen in zijn hoofd. Hij had nooit gedacht dat deze dag zou komen. Hij was een eenvoudige man uit de levendige stad Nagpur, India. Geboren in een boerenfamilie was zijn jeugd net zo gewoon als die van ieder ander. Hij kon zich herinneren dat hij een dromerig kind was, ervan overtuigd dat zijn naam op een dag op ieders lippen zou liggen. Toch had hij nooit gedacht dat een ziekenhuisbezoek hem op dat pad zou brengen…
Zijn hart was gevuld met pure vreugde en een brandend verlangen om op te vallen… om speciaal te zijn. Maar het leven, zo leek het, had andere plannen. Zijn onderscheidende kenmerk was een licht uitpuilende buik, een vreemde maar onschuldige eigenschap die zijn leven niet veel beïnvloedde. Het hinderde hem niet in zijn spel en deed hem ook geen pijn.