Terwijl hij op kantoor werkte, werden Peters gedachten in beslag genomen door Natalie en haar kinderen die helemaal alleen in zijn huis waren. Tijdens de lunch vertelde hij over de situatie aan een collega. “Laat je ze in je garage logeren?” vroeg ze, met een mengeling van verbazing en oordeel in haar toon.
Sommige collega’s prezen zijn daad van liefdadigheid. Anderen waren sceptisch en waarschuwden hem voor de risico’s van het vertrouwen in vreemden. “Wat als ze niet zijn wie ze lijken te zijn?” zei er een. Peter wuifde hun bezorgdheid weg, maar het zaad van de twijfel plantte zich stevig en schoot wortel in zijn gedachten tijdens de stille momenten.