Peter besloot Natalie en haar kinderen nog één dag te laten blijven en overtuigde zichzelf ervan dat dit het beste was wat hij kon doen. Maar terwijl hij zich op zijn werk probeerde te concentreren, bleven zijn gedachten teruggaan naar de garage. “Wat zijn ze nu aan het doen?” vroeg hij zich ongemakkelijk af.
Halverwege de ochtend sloeg Peters verbeelding op hol. Zaten ze in zijn spullen te rommelen? Wat als er iets verdwenen was? Hij tikte met zijn pen tegen zijn bureau en probeerde de verontrustende scenario’s in zijn hoofd te overstemmen. “Het is gewoon een wanhopige familie,” zei hij tegen zichzelf, maar de twijfels weigerden te verdwijnen.