Uren gingen voorbij terwijl Peter in stilte naar de nu lege garage staarde. Hij had zijn hart en huis opengesteld voor vreemden, alleen om bedrogen te worden. Maar ondanks zijn woede hoopte een deel van hem dat de familie veilig was. De tegenstrijdige emoties maakten hem uitgeput en verdoofd.
Het nieuws verspreidde zich snel onder de buren. Zijn collega kwam bij hem aan, bezorgd op zijn gezicht. “Ik hoorde het van de auto,” zei hij zachtjes. “Gaat het?” Peter knikte en forceerde een zwakke glimlach. “Het komt wel goed,” antwoordde hij, hoewel de woorden hol aanvoelden.