Na een lang gesprek verlieten ze de sociale dienst met een duidelijk plan. Natalie zou tijdelijke huisvesting krijgen en beginnen met een sollicitatietraining. “Dank u, meneer Peter,” zei ze, met een stem vol oprechte dankbaarheid. Voor het eerst in weken voelde Peter een sprankje hoop.
In de dagen daarna werkten Peter en Natalie samen om het vertrouwen weer op te bouwen. Ze nam ijverig deel aan haar trainingssessies, terwijl de kinderen zich begonnen aan te passen aan hun nieuwe routine. Langzaam maar zeker begon de spanning tussen hen af te nemen en maakte plaats voor wederzijds begrip.