Hoewel de situatie verre van perfect was, was er duidelijk vooruitgang. Natalies zelfvertrouwen groeide terwijl ze naar zelfstandigheid toewerkt en de kinderen begonnen weer te lachen op hun eens zo angstige gezichten. Terwijl hij naar hen keek, voelde Peter een gevoel van voldoening dat hij lang niet had ervaren.
Op een avond, toen de zon onderging boven zijn landgoed, dacht Peter na over alles wat er was gebeurd. De pijn van het verraad was er nog steeds, maar ook de voldoening om te zien hoe een gezin weer voet aan de grond kreeg. “Dit is niet het einde dat ik had verwacht,” dacht hij, “maar misschien is het wel het einde dat we nodig hadden.”