Terwijl de zomerdagen aanhielden, bleef het weer onverschillig voor Bills onrust. De natuur ging door met haar gebruikelijke ritmes, zich niet bewust van zijn verdriet. Het werd steeds moeilijker voor Bill om de motivatie te vinden om voor zijn boerderij te zorgen. Elke keer als hij de lege weide zag, veroorzaakte dat een nieuwe golf van angst. Tijdens zijn pauzes bleef hij vaak in de zuidelijke weide staan, bijna verwachtend dat Daisy vanachter een heuvel weer tevoorschijn zou komen, alsof er nooit iets gebeurd was.
Maar de wei bleef leeg..