Bill kon zich nog levendig de dag herinneren dat Daisy, zijn favoriete Buffel, werd vermist. Ooit was hij dol geweest op zomermiddagen, maar nu waren ze ondraaglijke herinneringen aan die verwoestende dag. Elke zonnige dag diende als een grimmige herinnering aan het verlies van zijn favoriete buffel.
Als hij zijn ogen sloot, kwamen de herinneringen terug alsof ze zich in het heden afspeelden. Het was pijnlijk om opnieuw te beleven, maar hij kon er niets aan doen. Dit gebeurde elke keer als hij zijn ogen sloot.