Hij besloot een korte wandeling te maken om de buffels in de zuidelijke weide te controleren. Terwijl hij over de oude zandweg liep, nam hij de beelden en geluiden van de zomer in zich op – vogels tsjilpten vrolijk in de bomen, insecten zoemden rond en het zachte geritsel van bladeren in de zachte bries.
Hij floot terwijl hij naar zijn buffels liep, ongeduldig om ze weer te zien. Elke ochtend deed de aanblik van zijn buffels zijn ogen oplichten. Het verhoogde zijn humeur onmiddellijk, ongeacht in welke stemming hij was. Maar deze ochtend deed het compleet het tegenovergestelde… Want toen hij de wei naderde, stopte Bills vrolijke gefluit abrupt. Hij keek vol ongeloof naar het tafereel voor hem.