Bill besloot de rest van de dag Daisy te zoeken. Hij liet al zijn andere taken, al zijn andere klusjes los. Hij concentreerde zich volledig op het vinden van Daisy. Hij sjokte door zijn velden, terwijl hij Daisy’s naam riep. Hij controleerde alle hoeken en gaten van zijn boerderij in de hoop Daisy ergens te vinden. Maar toen de zon onderging, was er nog steeds geen teken van Daisy.
Zittend op zijn veranda terwijl de duisternis viel, speelde Bill de gebeurtenissen van de dag na in zijn hoofd. Hij probeerde erachter te komen wat er gebeurd kon zijn. Gevoelens van verdriet en frustratie overspoelden hem in golven. Uitgeput, zowel geestelijk als lichamelijk, trok hij zich uiteindelijk terug in huis. Maar hij kon die nacht niet slapen, zijn hoofd werd geplaagd door visioenen van Daisy die verdwaald en alleen ergens in de duisternis ronddoolde.