Luna volgde hem overal, haar loyaliteit was onwrikbaar. Haar speelse capriolen en beschermende aard maakten haar een onvervangbaar onderdeel van George’s dagelijkse routine. Elke ochtend vergezelde Luna hem op zijn ronde om het vee te hoeden en ervoor te zorgen dat alles in orde was.
Haar aanwezigheid veranderde alledaagse taken in momenten van gedeeld geluk. George vond vaak troost in een gesprek met Luna. Hij deelde zijn gedachten en zorgen met haar, wetende dat ze er altijd was om naar hem te luisteren. Het verlies van Luna was meer dan het verlies van een huisdier; het was het verlies van een deel van hemzelf.