Hij sjokte door de velden en riep Luna’s naam. Hij controleerde alle hoeken en gaten van de boerderij in de hoop Luna ergens te vinden. Maar toen de maan hoog aan de hemel stond, was er nog steeds geen teken van haar.
Zittend op de veranda toen de duisternis viel, speelde George de gebeurtenissen van de dag na in zijn hoofd en probeerde hij erachter te komen wat er gebeurd kon zijn. Gevoelens van verlies, verdriet en frustratie overspoelden hem. Uitgeput en verlaten trok hij zich terug in zijn kamer voor de nacht. Maar de slaap bleef uit terwijl hij woelde en draaide, denkend aan Luna die ergens in het donker verdwaald en alleen was.