De volgende dag stond George bij zonsopgang op om zijn zoektocht naar Luna te hervatten. Hij zocht van zonsopgang tot zonsondergang en bezocht elke plek waar Luna graag was – de velden waar ze met vlinders speelde, de vijver waar ze graag in zwom, de schaduwrijke boom waar ze uitrustte. Maar ze was nergens te bekennen.
George wilde niet opgeven en besloot de hele stad te betrekken bij de zoektocht naar zijn vermiste hond. Hij maakte posters met foto’s van Luna en plakte ze overal op, van de supermarkt tot het postkantoor, op lantaarnpalen en zelfs in wasserettes.