Totdat George acht maanden later wakker werd met het gefluister van de lente – het zachte geluid van smeltend ijs buiten zijn raam en de warme zon die over de boerderij scheen. Toen George naar buiten waagde om de frisse lentebries in te ademen, bevroor hij in zijn spoor bij wat hij voor zich zag.
Zou het dat zijn? Vanuit de verte zag George een bekende figuur de weideheuvel oplopen in de richting van de boerderij. De tred, het geluid, het zachte kwispelen van de staart… het leek allemaal op die van Luna. George’s gedachten tolden van ongeloof. Kon het zijn dat Luna was teruggekeerd? Na al die tijd?