Loena’s houding was anders, haar houding gespannen en op haar hoede. “Wat is er aan de hand, lieverd?” Zei George met zachte stem, terwijl hij haar probeerde te kalmeren met een slaapliedje dat hij altijd voor haar zong voordat ze ging slapen. Maar het hielp niet; Luna liet hem niet dichterbij komen.
Ondanks zijn eerste schok, overspoelde een overweldigend gevoel van opluchting en geluk hem. Loena leefde! Het ging goed met haar! George’s hart zwol op met een vreugde die hij in maanden niet had gevoeld. Maar al snel nam een werveling van vragen zijn geest over. Waarom deed ze zo?