Langzaam zette hij een paar stappen vooruit, de bladeren knisperden onder zijn voeten. Toen zag George iets wat zijn bloed deed stollen. Zijn gezicht werd bleek en een misselijkmakend gevoel overspoelde hem. “Hoe is dat mogelijk?” fluisterde hij.
George wist dat het gevaarlijk was, maar hij besloot een paar voorzichtige stappen dichterbij te zetten. Hij moest zeker weten wat hij had gezien. Terwijl hij zich voorzichtig een weg baande naar Luna, zag hij een dramatische verandering in zijn gewoonlijk kalme en zachtaardige hond. Luna vertoonde tekenen van beschermingsdrang, haar lichaam stond in een hoek die een schild vormde over een bepaalde plek aan haar zijde.