George liep vooruit, bladeren knisperend onder zijn laarzen. Loena volgde elke beweging van George, haar houding onwrikbaar. Het vreemde geluid werd luider, nu afgewisseld met vaag, hoog geblaat. George fronste zijn wenkbrauwen in verwarring. Zou het… een baby kunnen zijn? Maar dat zou onmogelijk zijn, Luna was tenslotte gecastreerd.
Met bonzend hart kroop George dicht genoeg bij Luna om over haar rug te gluren. Daar, beschermend tegen haar aan, ving George een glimp op van wat zijn hond al die tijd had bewaakt. Het was een soort dier, maar George kon niet zien wat het was. Iets aan het dier deed hem huiveren, het was zeker geen hond.