Zijn kleine harige lijfje nestelde zich tegen Luna’s buik aan. Toen George dichterbij kroop, merkte hij iets vreemds aan het dier. Ondanks de zinderende zomerhitte was het kleintje luxueus gehuld in een bontjas. Dat was vreemd, want zijn vacht leek te dicht voor deze tijd van het jaar, zeker in de hitte van hun streek.
Toen George het diertje bestudeerde, was er bovendien iets vreemds aan de blik die hem ontmoette. De ogen, hoewel onschuldig, hadden een ongetemde glinstering, een vonk van wildernis die niet op zijn plaats leek tussen de volgzame boerderijdieren waar hij aan gewend was. De blik van het wezen was verontrustend en toch intrigerend; het had een wildheid die zowel boeiend als verbijsterend was.