Terwijl hij over de oude onverharde weg liep, nam George de levendige beelden en geluiden van de zomer in zich op – vogels die vrolijk tsjilpten, bijen die rondzoemden, libellen die overvlogen en het zachte geritsel van bomen in de zachte bries. De rustige schoonheid van de zomer stond in schril contrast met het afschuwelijke tafereel dat zich nu zou gaan afspelen.
George liep fluitend in de richting van de weilanden, hij stond te popelen om Luna te zien en met haar te spelen. Luna was George’s meest geliefde viervoeter. Hoewel George zielsveel van al zijn dieren hield, had hij een speciaal plekje voor zijn oude metgezel en vertrouwde beste vriend.