Hij kon Luna nergens zien! George’s hart bonsde terwijl hij de wei afspeurde. Het gebruikelijke drukke tafereel van Luna die aan het spelen was en de koeien aan het hoeden, was griezelig stil. Hij probeerde zijn hart te kalmeren en riep verwoed Luna’s naam.
Zijn stem weerklonk in de leegte, maar er kwam geen reactie. Hij kon Luna nergens horen of zien! Met een knoop in zijn maag haastte hij zich naar het huis, hopend dat Luna moe was geworden en hij haar daar vredig rustend op haar plekje zou vinden.