Jessie’s plotselinge interventie, in combinatie met de zichtbare opluchting op haar gezicht, leek de chimpansee te laten weten dat David geen bedreiging vormde maar een potentiële bondgenoot. Met een subtiele verandering in zijn houding draaide de chimpansee zich om, wat suggereerde dat zowel Jessie als David zijn voorbeeld moesten volgen.
Jessie, met haar eigen hart nog steeds op hol van de ontmoeting, schudde haar hoofd, haar stem gekleurd door onzekerheid. “Ik heb geen idee, David. De ernst van de situatie is mij ook een raadsel.” Met David vlak achter haar liepen ze verder door het dichte bos.