Jessie begreep al snel dat de agressieve acties van de chimpansee niet schadelijk bedoeld waren. Het was duidelijk dat de chimpansee, samen met het kleine dier dat hij beschermde, hulp nodig had – van haar of van een professionele dierenarts. Jessie’s hart bonsde van de verantwoordelijkheid van het moment, haar vastberadenheid verstevigde door het besef dat zij nu hun enige brug was naar veiligheid en zorg.
Jessie glipte voorzichtig de kamer uit en rende door de gangen van het ziekenhuis. Overal om haar heen heerste chaos terwijl artsen en patiënten zich in paniek in veiligheid brachten. Uiteindelijk stuitte ze op een kamer waar verschillende artsen hun toevlucht hadden gezocht. Ze naderde hen en elk woord dat ze sprak was dringend. “Alsjeblieft, we moeten ze helpen,” smeekte ze, wanhopig om hen ervan te overtuigen de chimpansee en zijn onverwachte metgezel te onderzoeken.