Zijn instinct schreeuwde dat er iets vreselijk mis was. Terwijl hij zijn paniek van zich af probeerde te schudden, overwoog hij zijn volgende stap. Toen, alsof hij zijn stille smeekbede beantwoordde, verscheen er een aap die iets stevig in zijn kleine handjes vasthield.
De aanblik trof Gabriël als een donderslag – daar, hulpeloos kronkelend, was Coco, zijn dierbare puppy. Een golf van terreur en vastberadenheid ging door hem heen. Zonder na te denken, Gabriel dook in het struikgewas, racen achter de aap met elk grammetje van kracht die hij had.