Elke stap voelde onwerkelijk, alsof je uit de tijd stapte en in een wereld terechtkwam die meer tot het verleden dan tot het heden behoorde. Klimplanten kropen over oude muren en omarmden beelden van vergeten goden, hun gezichten vergrendeld in een eeuwig oordeel.
Fredricks camera hing losjes om zijn nek, maar voor het eerst sinds lange tijd was hij meer geïnteresseerd in het absorberen van het moment dan in het vastleggen ervan. De tempel, hoewel verweerd door de tijd, was prachtig. De stenen beelden van goden, demonen en mythische wezens vertelden verhalen van oude gevechten en vergeten koninkrijken.