Het plastic was op sommige plekken gescheurd, de randen gekarteld alsof het door scherpe takken of rotsachtig terrein was gesleept. Klonten modder en dennennaalden kleefden aan de vacht van de eland, als bewijs van een worsteling.
“Wat is er met je gebeurd?” Mompelde Julie, haar woorden meer een hardop uitgesproken gedachte dan een vraag aan het dier. Ze staarde naar het plastic dat om zijn gewei was gewikkeld – de manier waarop het bungelde en het licht ving in de steriele lobby van het ziekenhuis.