Haar jaren als verpleegster hadden haar geleerd dat sommige momenten de logica tarten. Ze had patiënten gezien die zich door onmogelijke situaties heen hadden geslagen, momenten waarop instinct en onderbuikgevoelens belangrijker waren dan de rede.
De eland ademde zwaar uit, het geluid een diep gerommel dat leek te echoën door de stilte. Toen draaide hij zich om, zijn massieve lichaam met weloverwogen bewegingen draaiend in de richting van de uitgang. Julies adem stokte toen hij in de deuropening bleef staan en haar even aankeek. Het wachtte.