Er was geen enkele manier waarop ze hem kon ontlopen. Maar toen keek ze weer naar het plastic dat om zijn gewei zat, de manier waarop het sleepte en wapperde bij elke stap. De eland viel niet aan of vluchtte, hij leidde.
Haar telefoon zoemde in haar zak en schudde haar uit haar gedachten. Ze viste hem eruit, haar vingers trilden van zowel de kou als haar groeiende onrust. Peter: Julie, dit is niet veilig. Waar ben je? Julie: Ik heb net mijn locatie doorgestuurd. Ontmoet me als je kunt.