De eland bewoog zich met verrassende gratie, ondanks zijn grootte en het gewicht van het warrige puin. Julie volgde, haar laarzen zakten bij elke stap weg in de sneeuw. De warme gloed van de stad verdween snel achter haar en werd vervangen door de beklemmende duisternis van het bos voor haar.
Op het moment dat ze het bos in stapte, veranderde de lucht. Het was hier stiller, de sneeuw dempte haar voetstappen en het geritsel van takken. De torenhoge bomen vormden een bijna ondoordringbaar bladerdak dat het weinige maanlicht tegenhield.