De eland stond een paar meter verderop, zijn kalme houding stond haaks op het dreigende geluid van de mysterieuze gedaante. Julie verstevigde haar greep op de zaklamp, haar handen trilden.
Toen weerklonk er een scherpe krak door het bos, als een takje dat knakte onder haar voeten. Julie hapte naar adem en haar ogen schoten naar de schaduwen. Haar hart bonkte zo hard dat ze dacht dat het het gegrom zou overstemmen. Was hier nog iets anders? Een ander roofdier?