Ze deed een stap achteruit, haar zaklamp trilde in haar hand. Het geluid kwam weer, dichterbij dit keer. Julie’s borstkas verstrakte en haar gedachten gingen tekeer. Was het een beer? Een wolf? Ze hurkte laag en verstopte zich instinctief achter een boom, haar adem stokte toen ze in het donker tuurde.
Een figuur kwam tevoorschijn uit de schaduwen en Julie’s maag draaide zich om. Maar toen zag ze in de lichtbundel van haar zaklamp een bekend gezicht: Peter. Hij had zijn eigen zaklamp en een rugzak bij zich, zijn adem stokte van de tocht door de sneeuw.