Julie ademde trillerig uit en was zo opgelucht dat haar knieën bijna knikten. “Peter!” siste ze, terwijl ze uit haar schuilplaats stapte. “Ik schrok me half dood.” Peter fronste en keek de open plek rond.
“Wat doe je hier alleen? Je had gewond kunnen raken, of erger.” Zijn toon was scherp, maar Julie kon de bezorgdheid in zijn ogen zien. Ze gebaarde naar de eland, die hen zwijgend gadesloeg. “Hij heeft me hierheen geleid.