Haar hand trilde rond het mes, wetend dat als hij haar nu zou zien, ze geen schijn van kans had. De stroper stopte, zijn blik ging door het kamp. Haar hart ging tekeer met elke seconde dat hij bleef hangen, terwijl zijn ogen slechts centimeters boven haar gehurkte vorm voorbijgingen. “Niets te zien,” mompelde hij tegen zichzelf, terwijl hij zich omdraaide om zich weer bij zijn partner aan de voorkant van het kamp te voegen.
Amara maakte van de gelegenheid gebruik om zachtjes uit te ademen en liep snel naar de tent waar de babyolifant was vastgebonden. Ze glipte tussen de kratten en tenten door en maakte zich zo klein mogelijk. Haar gedachten tolden, ze dacht na over elke beweging en elk mogelijk geluid.