Ze stopte niet voordat ze een kleine open plek bereikte waar, tot haar verbazing, het kalf stond te wachten aan de rand van de bomen. Het kalf, dat Amara’s aanwezigheid voelde, haastte zich naar haar toe, zijn kleine slurf reikte omhoog om haar opgelucht te omhelzen.
Amara naderde het kalf voorzichtig, haar benen trilden nog steeds. De waakzame blik van het kalf verzachtte toen Amara dichterbij kwam en ze voelde een golf van dankbaarheid. Ze wierp een blik over haar schouder en keek toe hoe de moederolifant uit de bomen tevoorschijn kwam om zich bij hen te voegen. De vaste aanwezigheid van de moederolifant gaf Amara een vluchtig gevoel van veiligheid.